Kazimiera Wiśniewska

 

Kazimiera Wiśniewska urodziła się 30 lipca 1921r. w Hrubieszowie, w rodzinie chłopskiej. Przez całe życie mieszkała w tym samym środowisku. Debiutowała utworem dla dzieci w "Świerszczyku" (1961). Ukazały się jej indywidualne tomiki: "Wrosłam w te łany" (1978), "Moje srebrne nuty" (1990), "Kłosy z mojego pola" (1994). Drukowała w antologiach: "Antologia współczesnej poezji ludowej" (1967, 1972), "Antologia poezji ludowej" (1985), "Całe bogactwo domu" (1986), "Nad ołtarzem pól" (1986), "Nasz chleb powszedni" (1983), "Ojczyzna" (1987), "Okruchy chleba" (1992), " Pogłosy ziemi" (1971, 1972), "Śródpolne pacierze" (1989), "Wiersze proste jak życie" (1966), "Wieś tworząca" (t. 3, 5, 6, 7, 8), "Wołanie z ziemi" (1991), "Współczesne podania ludowe" (1982), "Ziarna wiecznej nadziei" (1994), "Złote ziarna" (1985). Publikowała w czasopismach: "Biuletyn Informacyjny Stowarzyszenia Twórców Ludowych", "Chłopska droga", "Kamena", "Kurier Lubelski", "Rolnik", "Sztandar Ludu", "Twórczość Ludowa", "Tygodnik Zamojski", "Zielony Sztandar", "Zorza".
Wiśnieska jest autorką liryków osobistych, podań, opowiadań, bajek, anegdot, szopek, herodów, wierszy satyrycznych, przyśpiewek kołysanek, pieśni religijnych. Uprawia lirykę rodzinną, patriotyczną i o treściach regionalnych.
Mniej znana jest jej twórczość plastyczna, choć oprócz pięknych wierszy przez całe życie tworzyła ona małe arcydzieła z dziedziny tzw. plastyki obrzędowej: pająki, pisanki, wycinanki. Najbardziej znane są jej wyroby ze słony, a przede wszystkim pająki o konstrukcji krystalicznej. Brała udział w licznych kiermaszach i konkursach sztuki ludowej, na których wielokrotnie zdobywała nagrody i wyróżnienia. Jej prace znajdują się w kolekcjach muzealnych i zbiorach prywatnych.