Wiktor Zin
Wiktor Zin (ur. 14 września 1925 w Hrubieszowie, zm. 17 maja 2007 w Rzeszowie) - polski architekt, rysownik, działacz kultury i pracownik naukowy, popularyzator polskiej historii i sztuki.Od 1966 roku profesor Politechniki Krakowskiej. W latach 80 wykładowca na Uniwersytecie w Zagrzebiu (Jugosławia), członek Meksykańskiej Akademii Architektury. Zajmuje się historią architektury i konserwacją zabytków. W alatch 1977-81 Generalny Konserwator Zabytków PRL. Przeprowadził konserwację wielu zabytków architektury, między innymi w Krakowie, Zamościu, Opatowie.
Ukończył studia architektoniczne w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1952 r. uzyskał tytuł doktora, w 1959 r. - doktora habilitowanego, w 1967 - profesora nadzwyczajnego, a w 1979 - profesora zwyczajnego.
Od 1966 roku profesor Politechniki Krakowskiej.
W latach 80 wykładowca na Uniwersytecie w Zagrzebiu (Jugosławia), członek Meksykańskiej Akademii Architektury. Zajmuje się historią architektury i konserwacji zabytków.
W alatch 1977-81 Generalny Konserwator Zabytków PRL. Przeprowadził konserwację wielu zabytków architektury, między innymi w Krakowie, Zamościu, Opatowie.
Początkowo pracował jako asystent i adiunkt w krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej (do 1949), następnie w Politechnice Krakowskiej - jako adiunkt (1954-1959), docent (1959-1967) i profesor (1967). Kierował Instytutem Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, w latach 1962-1967 był dziekanem Wydziału Architektury.
Od 1962 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków.
Obok pracy naukowej zajmował się także działalnością na rzecz miasta Krakowa oraz architektury i zabytków całego kraju.
Był głównym architektem Krakowa (1958-64), kierownikiem badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa (1960-1975), przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej (1970-1978), prezesem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.
W latach 1977-1981 piastował funkcję generalnego konserwatora zabytków w randze wiceministra kultury i sztuki.
W latach 1978-1983 był przewodniczącym Międzyresortowej Komisji ds. Rewaloryzacji Zabytkowych Zespołów Miejskich.
W latach 80-tych XX wieku wykładowca na uniwersytecie w Zagrzebiu. Członek Rady Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwa Opieki nad Zabytkami w Polsce (1975-1983 jako prezes Zarządu Głównego), członek Meksykańskiej Akademii Architektury. 28 stycznia 1998 Politechnika Krakowska przyznała mu tytuł doktora honoris causa.
Wiktor Zin znany jest przede wszystkim jako gospodarz cyklu telewizyjnego "Piórkiem i węglem". Był także autorem cyklów "Klub pod Smokiem", "Szperacze", "Spotkanie z zabytkami", "Dźwięk i linia", "Być tutaj", "Nad Niemnem, Piną i Prypecią" "Spotkanie z prof. Zinem", "Sztuka patrzenia", "Nasze korzenie", "Opowieści domu rodzinnego". Prowadził również audycje radiowe, m. in. "Półgłosem i ciszą" w Radio Bis.
Był także twórcą scenografii do spektakli i oper, autorem prac plastycznych (akwarele) oraz licznych publikacji naukowych, książkowych i prasowych.
Pod koniec życia zajmował stanowiska prorektora Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, kierownika Ogólnopolskiego Studium Konserwacji Zabytków Urbanistyki i Architektury przy Politechnice Krakowskiej, kierownika Katedry Historii Sztuki i Kultury Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, wykładowcy AGH w Krakowie oraz kanclerza kapituły odznaczenia "Polonia Mater Nostra est".
Do końca życia był aktywny - zmarł nagle, kilka minut przed godziną ósmą rano, gdy przygotowywał się do zajęć ze studentami Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, w której kierował Katedrą Dziedzictwa Kulturowego i Humanizacji Biznesu.
Był żonaty z Aleksandrą, mieli syna Szymona i córkę Monikę.
Pogrzeb Wiktora Zina odbył się dnia 23 maja 2007 roku na cmentarzu Rakowickim. Wcześniej - o godz. 11 w kościele Mariackim odbyła sie msza św. pogrzebowa w intencji Zmarłego. Mszy św. przewodniczył biskup Jan Szkodoń, koncelebrowało ją 24 duchownych m.in.: biskup Jan Zając, ks. Janusz Bielański, ks. Bronisław Fidelus - proboszcz Bazyliki Mariackiej. Kazanie wygłosił ks. prałat Władysław Gasidło - dziekan dekanatu Kraków Centrum. Po eucharystii, trumna z ciałem Profesora, przy dźwiękach kapeli góralskiej opuściła Bazylikę. O godz. 13 kondukt żałobny, któremu przewodniczył metropolita krakowski - kard. Stanisław Dziwisz oraz kard. Franciszek Macharski wyruszył spod bram cmentarza na miejsce wiecznego spoczynku Wiktora Zina. Nad grobem przemowy pożegnalne wygłosili m.in. koledzy Zmarłego, przyjaciele, uczniowie, wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Jarosław Sellin oraz władze miast: prezydent Krakowa Jacek Majchrowski, przedstawiciele miasta Hrubieszowa oraz marszałek województwa małopolskiego Marek Nawara. Uroczystościom złożenia trumny do grobu towarzyszyła muzyka kapeli góralskiej oraz dwóch trębaczy, którzy zagrali min. Hejnał Mariacki, Ciszę, Barkę, Łzy Matki i Va pensiero z opery Nabucco Giuseppe Verdiego. Nagrobek pokryły setki wieńcy i kwiatów - m.in. polnych - takich, jakie umiłował Profesor Wiktor Zin.
